GLOBALGRAF

W skład pakietu GLOBALGRAF wchodzą następujące programy komputerowe: GRAFOTYP, RAYGRAF, KINEGRAF i SCANGRAF.

GRAFOTYP jest programem komputerowym, który umożliwia analizę porównawczą takich grafometrycznych właściwości pisma, jak:

  • kształt pola próbki pisma (podpisu), tj. obrysu powstałego z połączenia jej skrajnych punktów liniami prostymi, tworzącymi w ten sposób określony rodzaj figury geometrycznej (wielobok);
  • kształt linii bazowej wybranej do analizy próbki pisma (podpisu), utworzonej z połączenia zewnętrznych punktów próbki w jej dolnym paśmie (tzw. obwiednia po minimach);
  • kształt linii wierzchołkowej próbki pisma (podpisu), utworzonej z połączenia zewnętrznych punktów próbki w jej górnym paśmie (tzw. obwiednia po maksimach);
  • kierunek linii podstawowej i przykrywowej, tj. linii prostych łączących skrajne punkty zasadniczych gramm wybranych do analizy próbek, w ich paśmie dolnym i wierzchołkowym;
  • kształt pola zawartego pomiędzy linią podstawową i przykrywową oraz innymi dowolnie wyznaczonymi liniami gabarytowymi analizowanych próbek, np. kształt pola podstawy i pola przykrywowego, kształt pola bazowego i wierzchołkowego, kształt pola pojedynczych znaków lub ich zespołów.

W przypadku analizy porównawczej całych rękopisów lub ich większych fragmentów, a także do analizy innych rodzajów zapisów niż powstałe odręcznie, program może być przydatny do oceny zgodności takich parametrów, jak np.:

  • kształt, wielkość i pola marginesów;
  • wielkość i kształt odstępów międzywierszowych;
  • kierunek biegu linii podstawowej i przykrywowej zapisów wierszowych;
  • topografia podpisów w rubrykach;
  • impuls pisma;
  • parametrów strukturalnych odbitek pieczątek.

Program – poza graficznym zobrazowaniem wskazanych wyżej cech grafometrycznych – umożliwia ich parametryzację, poprzez automatyczne obliczenie określonych wartości liczbowych analizowanych cech i procentowe współczynniki ich podobieństwa. Są to następujące parametry pisma:

Współczynnik kształtu Wk – parametr pisma wyrażony jako iloraz pola powierzchni wieloboku, będącego “obrysem” obszaru wybranej do analizy próbki, do kwadratu obwodu tego wieloboku.

Proporcja wielkości Pw – parametr pisma wyrażony jako iloraz długości (mniejszej do większej) dwóch najbardziej charakterystycznych odcinków (poziomych, pionowych lub ukośnych) w porównywanych próbkach ), wyznaczonych według tych samych kryteriów, tzn. łączących analogiczne punkty w próbkach
“A” i “B”.

Grafotyp G – parametr pisma, charakteryzujący geometryczny kształt pola próbki, wyrażony jako iloczyn współczynnika kształtu Wk i proporcji wielkości Pw.

Zgodność grafotypów Zg [%] – procentowy wskaźnik strukturalnego podobieństwa kształtów porównywanych próbek (“A” i “B”), określający poziom ich jednorodności wykonawczej, wyrażony jako iloraz grafotypów (wartość mniejsza do większej) pomnożony przez 100.

Proporcjonalność boków pól próbek – relacja między ilorazami długości analogicznych odcinków boków (obrysów”) próbek pisma oraz kolejnością ich występowania w zestawianych próbkach, zweryfikowana testem kwantylowym.

Prezentacja PowerPoint



RAYGRAF jest programem, który pozwala na weryfikację zgodności takich strukturalno – geometrycznych parametrów pisma, jak:

  • długość wybranych elementów graficznych;
  • kąt nachylenia wybranych elementów graficznych;
  • szerokość wybranych elementów graficznych (np. gramm, liter, morfemów, wyrazów);
  • szerokość odstępów pomiędzy tymi elementami.

Na tej podstawie program oblicza następujące parametry analizowanych próbek pisma:

Współczynnik podobieństwa liniowego (Wpl), który wyraża iloraz liczby elementów graficznych „zgodnych”, tj. takich, których różnica długości nie przekracza progu tolerancji wybranego przez użytkownika (5, 10, 15 lub 20%) przez ogólną liczbę elementów uwzględnianych w analizie (równa w zestawianych próbkach).

Współczynnik podobieństwa kątowego (Wpk), który wyraża iloraz liczby kątów nachylenia „zgodnych”, tj. takich, których różnica wartości nie przekracza progu tolerancji wybranego przez użytkownika (5, 10, 15 lub 20%) przez ogólną liczbę elementów uwzględnianych w analizie (równa w zestawianych próbkach).

Współczynnik gęstości morfemowej (Wgm) (pod pojęciem „morfem” należy rozumieć znaki graficzne lub ich zespoły w postaci części wyrazów lub zapisów nieczytelnych, zazwyczaj będące ich rdzeniem, wytypowane do analizy identyfikacyjnej z wykorzystaniem programów komputerowych, ze względu na analogiczny pod względem brzmienia lub formy zestaw tworzących je znaków. W ten sposób możliwa jest analiza porównawcza zapisów róznobrzmiących w programach GRAFOTYP, RAYGRAF, KINEGRAF), który wyraża iloraz szerokości całkowitej próbki do iloczynu sumy szerokości elementów graficznych (morfemów) i ich liczby w danej próbce.

Zgodność współczynników gęstości morfemowej Zwgm [%], wyrażona w procentach, jako iloraz współczynników gęstości morfemowej (wartość mniejsza dzielona przez większą, pomnożona przez 100).

Zgodność współczynników gęstości literowej Zwgl [%], wyrażona w procentach, jako iloraz współczynników gęstości literowej (wartość mniejsza dzielona przez większą, pomnożona przez 100).

Współczynnik impulsu (Wimp), który wyraża iloraz szerokości całkowitej próbki do iloczynu sumy szerokości odstępów i ich liczby.

Zgodność współczynników gęstości impulsu Zwgi [%], wyrażona w procentach, jako iloraz współczynników gęstości literowej (wartość mniejsza dzielona przez większą, pomnożona przez 100).

Prezentacja PowerPoint



KINEGRAF jest programem komputerowym, który umożliwia analizę cech pisma na podstawie takich parametrów grafometrycznych, jak:

  • współczynnik podobieństwa kinetyczno – geometrycznego (WPKG) (Metoda wyznaczania WPKG została opracowana przez Andrzeja Łuszczuka i przedstawiona w 1987 roku na III Międzynarodowym Sympozjum Badania Pisma we Wrocławiu. Rozszerzoną wersję tej metody autor zaprezentował rok później na Międzynarodowym Sympozjum Kryminalistycznym (pt. „Ślady kryminalistyczne”) w Popowie. Metoda została opublikowana w 1992 r.
    Zob. A. Łuszczuk, Badania identyfikacyjne podpisów i krótkich tekstów pisma ręcznego metodą wyznaczania wskaźnika kinetyczno – geometrycznego, w: Materiały III Wrocławskiego Sympozjum Badań Pisma Ręcznego, red. Z. Kegel, Wrocław 1992, s. 240-257, a następnie w: Z. Kegel (red.), Problematyka dowodu z ekspertyzy dokumentów. Tom I, Uniwersytet Wrocławski Wydział Prawa, Administracji i Ekonomii Katedra Kryminalistyki, Wrocław 2002, s. 229-239)
    ;
  • współczynnik wartości identyfikacyjnej (Wi).

W metodzie WPKG przyjęto, że linia graficzna pisma ręcznego składa się z elementów prostych i łukowych. W procesie pisania wyróżniono 10 kierunków kreślenia, w tym 8 kierunków kreślenia elementów prostych (dolny, górny; prawy, lewy; prawoskośnie-górny, lewoskośnie-górny; prawoskośnie-dolny, lewoskośnie-dolny) oraz 2 kierunki kreślenia elementów łukowych (lewoskrętny i prawoskrętny).


Dla usystematyzowania częstości występowania, przypisano kierunkom kreślenia rosnące wartości liczbowe z przedziału od 0,1 do 1,0, kierując się zasadą, że im częściej występuje dany kierunek, tym niższa jest jego reprezentacja liczbowa.

RAYGRAF 2- pokaz

Wskaźnik (współczynnik – w programie KINEGRAF użyto określenia „wskaźnik” ) podobieństwa kinetyczno-geometrycznego (WPGK) obliczany jest w następujący sposób: w porównywanych próbkach wyznacza się elementy proste i łukowe. W zależności od ich długości oraz kierunku kreślenia program przypisuje im określone wielkości liczbowe. Łączna wartość liczbowa (punktowa) jest sumą wartości „za kierunek” i „za wielkość”. Na podstawie tych wartości program określa liczbę elementów wspólnych (New), tj. takich, których wartości punktowe „za kierunek” są zgodne, a wartości punktowe „za długość” nie różnią się od siebie o więcej niż przyjęte wartości bazowe, określone w procentach (od 5 do 20%) oraz określa liczbę wszystkich elementów poddanych badaniu (Nwe). Współczynnik ten jest wyrażony w procentach, jako iloraz tych wartości pomnożony przez 100.


Równolegle do obliczeń wskaźnika WPKG obliczane są dla badanych próbek tzw. współczynniki wartości identyfikacyjnych („Wi”).
Współczynnik „Wi” wiąże ze sobą liczbę stwierdzonych w próbce kierunków ruchu ręki osoby piszącej „L” (liczba mniejsza lub równa 10), z ogólną liczbą elementów próbki (podpisu) poddanych badaniu „Nwe”. Na podstawie badań empirycznych określono także minimalną liczbę kierunków kreślenia, niezbędną do uznania wartości identyfikacyjnej próbki. Jest to liczba stała, której wartość „Lkr” = 3. Aby badana próbka miała wystarczającą wartość identyfikacyjną, powinna zawierać liczbę kierunków kreślenia równą lub większą od „3” (La lub Lb ≥ Lkr). Na tej podstawie obliczane są wartości krytycznych współczynników identyfikacyjnych „Wikr” dla porównywanych próbek. Wartości współczynników krytycznych są porównywane z wartościami współczynników identyfikacyjnych „Wi”. Relacja między współczynnikami „Wi” a współczynnikami krytycznymi „Wikr” decyduje o wystarczającej bądź też niewystarczającej wartości identyfikacyjnej badanych próbek. Wtedy, gdy współczynnik identyfikacyjny jest równy lub większy od współczynnika krytycznego (Wi ≥ Wikr) – próbka posiada wystarczającą wartość identyfikacyjną, gdy jest mniejszy (Wi < Wikr) - próbka nie posiada wystarczającej wartości identyfikacyjnej.

Prezentacja PowerPoint



SCANGRAF jest programem komputerowym umożliwiającym wizualizację motorycznych cech pisma.

Jego algorytm opiera się na założeniu, że charakteryzujące pismo ręczne zjawisko cieniowania linii graficznej jest wynikiem zmieniającej się w trakcie pisania siły nacisku środka piszącego na podłoże, powodujące w miejscach o większym nacisku intensywniejsze (ciemniejsze w obrazie pozytywowym, jaśniejsze w obrazie negatywowym) nasycenie linii pisma materiałem kryjącym, a w miejscach o mniejszym nacisku słabsze nasycenie.

Zadaniem programu jest odnalezienie (na podstawie składowych RGB) miejsc najciemniejszego i najjaśniejszego odcienia koloru środka kryjącego, którym tekst próbki został nakreślony.

Różnica wartości RGB w tych miejscach stanowi rozpiętość (przedział) odcieni koloru środka kryjącego występującego w próbce. Następnie przedział ten jest dzielony na pewną liczbę fragmentów (użytkownik ma do wyboru liczbę od 2 do 40 lub może przyjąć domyślną liczbę 20). Fragmenty te, poczynając od najjaśniejszego, są poddawane transformacjom w kolejnych powtórzeniach (iteracjach). W miarę zwiększania liczby iteracji, stopniowo, jaśniejsze fragmenty próbek „zanikają” (ściślej – są pokrywane wybranym przez użytkownika kolorem – domyślnie białym), a pozostają te ciemniejsze, będące wizualizacją rozkładu środka kryjącego w linii pisma – czyli systemu jego cieniowania.

Prezentacja PowerPoint

Polskie Towarzystwo Kryminalistyczne
00-018 Warszawa, ul.Zgoda 11 lok. 300
tel. +48 22 692-43-85
fax +48 22 827-01-60
kom. +48 798-327-380
e-mail: ptk@kryminalistyka.pl
nr konta: PKO IX O/Warszawa
61 1020 1097 0000 7102 0108 3401
KRS 0000109111
NIP 526-17-63-900
REGON 000810466

Instytut Kryminalistyki Polskiego
Towarzystwa Kryminalistycznego Sp. z o.o.

Siedziba: 01-424 Warszawa, Aleja Prymasa Tysiąclecia 155
Adres do korespondencji: 00 - 018 Warszawa, ul. Zgoda 11 lok. 300
tel. +48 22 692-43-85
fax +48 22 827-01-60
kom. +48 798-327-380
kom. +48 601-075-106
kom. +48 609-605-536
e-mail: ptk@kryminalistyka.pl
nr konta: Credit Agricole Bank Polska S.A.
84 1940 1076 3146 6840 0000 0000
KRS 0000093600
NIP 521-30-13-064
REGON 014986697

Back to Top